Berichten

Wie bestuurt de bus?

/1 Reactie/in /door

Over dit onderwerp schreef John Powell. Hij vertelde het verhaal van een jongetje dat door z’n vader werd gekleineerd en geschoffeerd. Daardoor besloot het jongetje op 5 jarige leeftijd dat hij zich niet meer de wet door een ander zou laten voorschrijven en voor niemand zou wijken.

De jongen werd buschauffeur. Toen hij 45 jaar was reed hij met z’n bus en zag een tegenligger over een smalle brug komen. Hij wist van geen wijken, wilde niet toegeven dat het niet zou gaan en uitwijken en kreeg een frontale botsing waarbij hij het leven liet. John Powell stelde daarbij de vraag: ‘Wie bestuurde nu eigenlijk de bus?’. Precies het was niet de 45 jarige volwassene maar nog steeds de 5 jarige die van geen wijken wist.

Bij mij was het de 15 jarige, die de rebel was en protesteerde tegen alles en overal tegen was, ik was lid van de band ‘Underground team’ en we waren tegen alles, het establishment was klootten. Toen ik dat veel later pas inzag floot ik de 15 harige terug en liet hem niet langer m’n leven besturen en verzuren en besloot om niet tegen alles te zijn maar voor dingen en mensen te zijn.

Als we nog zijn als de 5 jarige zijn we codependent en willen we de liefde, erkenning, waardering en het respect van buiten halen omdat we dat vroeger niet kregen.

Een man zei: ‘Ik ben nog net als de 5 jarige alleen met dit verschil dat ik nu met een glas bier in m’n hand sta’ Jeru Kaball schreef in z’n ‘Clarity process’ ook al over een 4 jarige die ons vaak nog leidt en dat we dan behoeftig zijn en willen vangen en nemen en krijgen in plaats van uit overvloed te delen en te geven. We mogen het kind in onszelf koesteren en liefhebben maar we moeten het niet de baas laten spelen en niet onze bus laten besturen dat kan het nog niet.

Amerikanen hebben het over reenactment dat we nu op volwassen leeftijd weer de jeugdtrauma’s herhalen en uitspelen en daar zit veel in, als we onze levenslessen niet leren zullen ze zich in verhevigde vorm herhalen totdat we het inzien en ons bewust woprden van het feit dat we niet bewust en oplettend waren.

Engelen, dromen en innerlijk kind

/in , /door

Ik vroeg mijn engelen om een boodschap en hoorde even later op de radio: ‘I have a dream”, en dacht toen dat de boodschap wel via mijn droom zou komen en zo geschiedde.

Ik droomde daarna heel apart namelijk over een pot conserven met een zoute rozijn erin die eruit moest. Als ik ga duiden draai ik de beginletters van zoute rozijn om en kom dan uit op route zozijn. Dat is apart zozijn is een organisatie die zich bekommert om kinderen met een beperking, ik moet dus de route nemen naar mijn innerlijke kind met een beperking. In conserven zit ons erven, wat we van onszelf ervan uit onze jeugd dat is voor mij emotionele verwaarlozing, er werd vroeger thuis niet over emoties gepraat, en boos mocht je al helemaal niet worden en als je je boosheid moet onderdrukken onderdruk je daarmee alle emoties en ga je in je hoofd en denken zitten.

Ik mag dus aan mijn innerlijke kind vragen wat het nu voelt en daar aandacht voor hebben, de kans is groot dat er veel verdrongen woede is die wordt verborgen achter aangeleerde vriendelijkheid

Ik noteer de vragen en opmerkingen aan het innerlijke kind met mijn rechterhand omdat ik rechts ben en antwoord namens mijn innerlijke kind met mijn linkerhand en dat werkt heeeeel bijzonder, openbaringen zijn het!!

Ik dank mijn engelen voor deze bijzondere en mooie droom en dat ik hem mocht duiden en ervan leer

Als je belangstelling hebt om ook in contact te komen met je innerlijke kind, ik heb er een stappenplan voor ontwikkeld en denk eraan een innerlijk kind dat niet mee mag doen in je leven, een kind dat je niet integreert gaat je boycotten, dwarsbomen en saboteren en dan word je ziek en niemand weet wat het is of dingen zitten tegen en je weet niet waarom, daarom dus