Niets menselijks is je vreemd

Als je jezelf volledig accepteert, met al je schaduwkanten, je negatieve aspecten, ben je heel en compleet en ben je alles en ben je een levenskunstenaar. Weten dat niets menselijks je vreemd is werkt bevrijdend. Je zult niet meer zo snel beledigd zijn, want je weet dat alles bij je kan passen.

Vaak hebben we de neiging om de aspecten die we voor onszelf niet erkennen en niet accepteren te projecteren op anderen. Als we codependent zijn is het zelfs zo dat we een partner aantrekken die niet in staat is of niet bereid is om liefde en aandacht te geven en daarmee spiegelt zo iemand de liefdeloosheid die we naar onszelf hebben en dat willen we niet zien dus geven we de partner de schuld.

Ook zullen bepaalde opmerkingen een trigger zijn naar oude, onverwerkte pijn, die nog geheeld en getransformeerd moet worden. Het is heel goed om je eens af te vragen wat het meest vreselijke is dat mensen over je kunnen zeggen, je kunt er donder op zeggen dat dat een verdrongen schaduwkant van je is die je niet wilt erkennen en accepteren….

De echte wijze en levenskunstenaar weet dat hij ook dwaas kan zijn. Waarheid is meestal paradoxaal. Nietzsche zei dat heel mooi toen hij zei: ‘Van de wijzen verwacht men niet dat ze dwaasheden mogen begaan, wat een schending van de mensenrechten!’. Heel mooi vind ik dat en herkenbaar.

Je hebt een duivel in je, een vijand, waar je je vaak niet van bewust bent en dan oefent hij macht over je uit, je mag die vijand in je opnemen en voor je laten werken in plaats van tegen je. Rumi zei: ‘Hij die in zichzelf geen gebreken erkent is zijn eigen vijand’. Mary J. Blige zong: ‘The enemy is me!’.

Robert Burney schrijft over de hele mens. Hij schrijft: ‘Dit werk handelt over het worden van een geïntegreerd, heel, volwassen persoon in actie in de zin van het leren van het leven en responderen(i.t.t. reageren) op levensomstandigheden en andere mensen. De enige weg waarop we heel kunnen worden is het in bezit nemen van alle delen van onszelf, door al onze delen te erkennen kunnen we kiezen hoe we responderen op het leven. Door ontkenning, verbergen, verdringen van delen van onszelf zijn we gedoemd een leven te leven in reactie’.

Velen reageren op omstandigheden en anderen en laten zich daar dus door bepalen en zijn er dan een willoos slachtoffer van in plaats van te responderen vanuit de kern van je wezen die liefde is.

Als we reageren is dat vaak op basis van oude ervaringen of verwachtingen over de toekomst en dan zijn we niet in het NU, het enige moment dat echt bestaat en leven we dus niet ten volle, zijn we geen levenskunstenaar.

Een respons geven is in het Nu zijn, ook Osho wees daar al heel terecht op en ook Eckhart Tolle.

Zolang delen van ons, onze subpersoonlijkheden en ego de baas spelen zijn we niet heel en geen levenskunstenaar, zijn we niet congruent, is de baas zelf nog niet thuisgekomen….

Bron: Boek ‘Levenskunst & geluk’ van Henny Bos,  dat eind 2012 begin 2013 uitkomt