Eens, oneens

M’n vriend Peter Jan zei:’Als mensen het met me eens zijn vind ik dat dodelijk’ Ik zei toen:’Dat ben ik niet met je eens!’. Hij lachte en vond het wel leuk. Ik vertelde hem de grap van de man en de vrouw die in relatietherapie waren. De therapeut vroeg aan de man waarom ze er waren en de man zei: ‘Ik ben hier omdat m’n vrouw het nooit met me eens is’. De therapeut vroeg wat de vrouw daarvan vond en die zei: ’Daar ben ik het niet mee eens!’

Ik zei Peter Jan dat ik het ook wel eens fijn vind als iemand het met me eens is en harmonieert dan is er vrede. Als je kiest voor het altijd oneens zijn kies je ook voor het conflictmodel, het dwarsliggen en dat is een sublimatie van je verdrongen woede die je niet wilt erkennen en dus op een passief-agressieve manier uitspeelt. Aan de andere kant is het zo dat iemand die het overal mee eens is zijn eigen mening niet durft te geven en zich continu aanpast in de hoop in de smaak te vallen.

Als iemand het met je eens moet zijn heb je zelf weinig vertrouwen in je standpunt. Alleen al het feit dat je behoefte hebt aan ondersteuning geeft al aan dat je niet zeker bent van je zaak.

Het is dus weer en/en in plaats van of/of, het is zowel eens als oneens kunnen zijn in plaats van steeds eens of oneens zijn.

Ik had(met de nadruk op had) een hulp die altijd dwarslag en het nooit met me eens was, als ik zei dat iets mooi was kwam zijn met argumenten waarom het lelijk was, steeds in de contramine, dus ook verdrongen woede. Ik stelde haar een keer op de proef door net te doen alsof ik voor iets was waar ik eigenlijk tegen was, toen ik zei dat ik er voor was was ze meteen tegen en had ik ‘r precies waar ik haar hebben wilde en was ze het dus ongewild met me eens.

Een atheïst kwam naar de Boeddha en zei:’Bent u met me eens dat God niet bestaat?’. Daar was de Boeddha het niet mee eens. Toen kwam er een gelovige en die zei:’ U ben toch wel met me eens dat God bestaat’. Ook daar was de Boeddha het niet mee eens. Een derde kwam naar de Boeddha en zei niks en keek alleen maar en was het eens met de Boeddha die zich niet leende om als referentiepunt te dienen voor wie dan ook.

Toen ik de vele boeken over codependentie las was ik het met het meeste volkomen eens, ik herkende m’n eigen codependentie en stelde vast dat ik herstellende was en op weg. Veel mensen zijn het oneens dat ze codependent zijn en zitten in de ontkenning en zeggen dan: ‘Ik zit niet in de ontkenning’…