-grootgebracht in een disfunctioneel gezin of verstrikt in een disfunctionele relatie

-eigenwaarde afhankelijk van externe bronnen, dus meer anderenwaarde dan eigenwaarde, anderen willen helpen,nodig,nuttig willen zijn, zelfs ten koste van zichzelf

-controle willen, controlefreak

-geven om te krijgen (erkenning,waardering,liefde,etc.)

-vals zelf, ego, vervormde gedachten en gevoelens

-people pleaser, aardig gevonden willen worden

-gebrek aan zelfkennis, geïdealiseerd ik(illusoir)

-ontkenning dat er wat aan de hand is(we zijn volmaakt onvolmaakt dus er is altijd wat aan de hand en te leren en te ontleren!)

-Geen oog voor de eigen grenzen of die van een ander

 

Codependent ben je niet, maar doe je, het is aangeleerd en kan dus ook weer afgeleerd worden.

 

Je zou codependent als een sub-persoonlijkheid kunnen beschouwen die domineert als je codependent denkt, voelt en handelt. Het is geïntrojecteerd denken, voelen en handelen, niet van jezelf, het is van buiten gekomen en je mag dat weer loslaten en de weg naar binnen gaan. Het is geïnternaliseerd gedrag.

De oplossing ligt in Zelfkennis, Zelfinzicht, Zelfbesef en Bewustzijn.

 

Ik heb nog een definitie bedacht, te weten:

In een disfunctioneel gezin grootgebracht met weinig tot geen liefde, aandacht, warmte en koestering of in een disfunctionele relatie zitten, waarin je niet tot ontplooiing kunt komen en geen goede relatie hebben met jezelf, met je innerlijke kind, met je ware wezen, je eigen vijand zijn zonder dat te beseffen, ontkenning dat er iets aan de hand is. Voor gevoelens van eigenwaarde afhankelijk van externe bronnen. De aandacht, liefde, erkenning, waardering van buiten te denken kunnen halen. Codependent gedrag kenmerkt zich ook door het nodig willen zijn, de ander willen helpen/redden.

 

De definitie van Sandra Smalley is ook heel mooi, ze zegt:’Codependentie is een term die gebruikt wordt om een overdreven afhankelijkheidspatroon te omschrijven van aangeleerde gedragingen, overtuigingen en gevoelens, die het leven pijnlijk maken. Het is een afhankelijkheid van mensen en dingen buiten het zelf samen met de veronachtzaming van het zelf tot het punt waarop er weinig zelf-identiteit is, ze zegt verder dat codependenten hun gevoelens opslaan, ze doen dingen als manipuleren, projecteren, de schuld geven, intellectualiseren, minimaliseren, in stand houden, oplossen, controleren, ontkennen van gevoelens en willen redden.

 

Philip Beebe zegt: ‘Codependentie is een specifiek patroon van persoonlijke trekken die worden gekarakteriseerd door een verlies van zelfidentiteit, overdreven betrokkenheid met anderen als een middel om zelfidentiteit neer te zetten en excessief zorgend gedrag dat resulteert in een gebrek aan zelfzorg.’

 

Robert Subby beschrijft codependentie als een emotionele, psychologische en gedragsmatige conditie, die zich ontwikkelt als gevolg van een langdurige blootstelling van het individu aan onderdrukkende regels, regels die: en open expressie van gevoelens belemmeren en voorkomen en ook de discussie van persoonlijke en interpersoonlijke problemen.

 

Charles Whitfield zegt: ‘Codependentie ontwikkelt zich als we de verantwoordelijkheid van ons leven en geluk overdragen aan ons ego en andere mensen’ Mijn bespiegeling hierop is: zodra we toelaten dat anderen onze waarde bepalen moeten we dus proberen om die ander te controleren hoe ze over ons denken en voelen en alles wat je probeert te controleren, controleert jou!