Paradoxale intentie

Hier een voorbeeld van paradoxale intentie:

Angst voor slapeloosheid resulteert in een hyperintentie tot slapen, voortvloeiend uit de anticiperende angst dat men hierin niet zal slagen. Het is ook bekend dat hyperintentie het gewenste afstoot en uitsluit, het dient vervangen te worden door de paradoxale intentie om wakker te willen blijven en dan zal er weldra de slaap volgen…

Zo is het ook met een te grote drang om gelukkig te worden, het is een hyperintentie die dus tot het tegengestelde namelijk ongeluk leidt. Ik ken een therapeut die zei: ‘Eis van jezelf dat je gelukkig bent’, ik wees hem op het gevaar van zo’n eis, zo’n hyperintentie, per mail, hij reageerde daar niet op, ook telefonisch bleek hij onbereikbaar. Ik kreeg steeds zijn partner aan de lijn die me nooit kon vertellen wanneer hij er weer zou zijn. De partner beloofde mij dat hij zou vragen of de man mij terug wilde bellen, ik ben nooit gebeld. De therapeut voelde nattigheid, ik legde een bom onder z’n filosofie…

Een therapievorm voor als je je ongelukkig voelt is ook om het erger te maken, steeds erger en dramatischer en tragischer, ook dan werkt de paradoxale intentie en lost je nare gevoel op.

De levenskunstenaar streeft niet naar geluk, hij weet namelijk dat het een automatische resultante is van bewustwording en zelfkennis en daar zet hij zich op een stressvrije en rustige manier voor in.

Als je de neiging hebt om je te veel zorgen te maken ga ook dat enorm overdrijven en maak de zorgen steeds groter en dan zie je op een gegeven moment de absurdheid ervan in en valt het van je af

Als we woede persé willen onderdrukken gaat het een nog grotere rol in ons leven spelen. Alles waar je je fel tegen verzet wordt sterker. Hyperintentie ten aanzien van je woede laat je erom lachen en dan is de paradoxale intentie aan het werk. Het is wel verstandig om de boodschap die de woede voor je heeft te begrijpen en achterhalen. Het kan een onvervulde behoefte zijn, of een afwijzing, of een nee op een vraag of verzoek, of een belediging, maar het kan ook oude pijn uit je onverwerkte verleden zijn of het schenden van je grenzen, zoek uit wat het is een leer ervan. De levenskunstenaar onderdrukt zijn woede niet maar gebruikt hem op een constructieve manier o.a. om zijn grenzen te eerbiedigen.

Bron: Boek ‘Geluk & Levenskunst’ – Henny Bos (verschijnt eind 2014)