Kernovertuigingen

/in , /door

Bijgaand een pdf met veel informatie over kernovertuigingen die kunnen leiden tot bewustwording dat je in de dramadriehoek zit

Kernovertuigingen

Niets

/in , /door

Als er niets was,

waren er ook geen wetten

en was dus alles toegestaan

en was niets verboden

Niets verbiedt dus zichzelf

Norwood

/in , /door

Robin Norwood is de grondlegster van de Norwood-vrouwengroepen en auteur van ‘Women who love too much’, in het Nederlands vertaald met ‘Als hij maar gelukkig is’, met als ondertitel ‘vrouwen die teveel in de liefde investeren’ en dat is precies wat de beschreven vrouwen doen: investeren, dus zakendoen met berekenend gedrag om rendement te halen en dat is helemaal geen liefde.

Een betere titel voor het boek zou zijn geweest: ‘Women who control too much’ of in het Nederlands: ‘Als hij maar verandert’. De beschreven vrouwen zijn allemaal uit op controle en dominantie en manipuleren hun partner, die hen gelukkig moet maken, omdat ze zichzelf ongelukkig en leeg voelen en codependent zijn, zonder dat te beseffen.

Robin noemt die vrouwen aantrekkelijk, capabel en intelligent, ik vind dat het opsokkelen van losers die ernstig getraumatiseerd zijn en geen enkele zelfreflectie aan de dag leggen. De partner deugt niet en die zullen ze wel even ‘redden’ en ‘verbeteren’ en veranderen, een nogal aanmatigende, belerende en arrogante houding die een overcompensatie is van minderwaardigheids-gevoelens die zo eigen zijn aan codependentie. Ze projecteren hun eigen ellende op hun partner die hen alleen maar spiegelt(soort zoekt soort)

Norwood schrijft over een vrouwelijke cliënt die zegt: ‘Maar hoe kon ik weten dat ik hulp nodig had?, ik dacht dat ik het allemaal prima deed!’. Rumi zei: ‘Wie in zichzelf geen gebreken ontdekt is zijn eigen vijand’ En dan is er geen liefde maar haat en zelfafkeer, die gespiegeld wordt door de partner die ze kiezen. Ze kiezen voor het bekende en dat is vijandschap en zelfafkeer. M’n vriend Peter de Kock zei: ‘Codependentie is in oorlog zijn met jezelf’ en vele auteurs en wijzen delen die mening met hem. Als je in oorlog bent met jezelf kom je dus ook in oorlog met je partner ‘t is besmettelijk. Wat die vrouwen, waar Norwood het over heeft, dan doen is de partner de schuld geven, die deugt dan niet en dan vluchten ze naar een nieuwe relatie, zonder iets geleerd te hebben en maken weer dezelfde fouten, niet erg intelligent.

Norwood schrijft:’Omdat we niet van onszelf kunnen houden hebben we hem nodig om ons ervan te overtuigen dat we het waard zijn om liefgehad te worden’ Dat is heel onintelligent gedrag. Bovendien is het zo dat als hij zegt dat hij van de vrouw houdt, ze hem niet zal geloven omdat ze niet eens van zichzelf houdt, dus hoe kan iemand wel van ‘r houden?. Daar komt nog bij dat als je niet van jezelf houdt je niet eens in staat bent om van een ander te houden, het is onmogelijk, dan ga je in plaats van teveel liefde te geven controleren, domineren, verbeteren, veranderen naar je eigen beeld en dat is geen liefde. Een Amerikaanse actrice zei het heel mooi ze zei dat een vrouw haar partner zo lang probeert te veranderen tot zo hem niet meer moet.

”  Het succes van de liefde,

ligt in de liefde zelf

– niet in het resultaat van de liefde.

 

Het is natuurlijk dat we in de liefde graag het beste voor de ander wensen, maar of dit nu zo uitdraait of niet, doet niets af aan de waarde van de liefde die we schonken.”

Mother Teresa 

Norwood schrijft over een vrouw die te zeer liefheeft: ‘Ik voelde met sterker, wijzer en wereldser dan hem’, dat is de vergelijkingsval en superieur denken, waar minderwaardigheid aan ten grondslag ligt. Als je je meer voelt dan je partner is er al geen gelijkwaardigheid meer en is dat pathologisch gedrag. Als de Norwood groepen zich baseren op het boek van Robin Norwoord houd ik m’n hart vast voor de desastreuse gevolgen. Al de beschreven vrouwen vertonen codependent gedrag en zouden meer naar hun eigen aandeel moeten leren kijken om tot heling en genezing te komen, zouden meer aan zelfreflectie moeten doen en hun schaduwkanten moeten leren zien en erkennen en transformeren. Freud zei: ‘De mens is beter dan hij weet, maar slechter dan hij denkt’ En Lao tse zei:’Mooie woorden zijn vaak niet waar en ware woorden zijn vaak niet mooi’. Norwood sokkelt de vrouwen op door ervan uit te gaan dat zijn teveel lief hebben en dus goed zijn, waar het tegendeel waar is. Nietzsche waarschuwde al voor de ‘goeden’ hij zei dat het de giftigste vliegen zijn die steken

Ontkenning

/in /door

Vaak ontkennen we dat we een of meer van de rollen uit de dramadriehoek spelen en maken we onszelf wijs dat we meesterschap hebben over ons leven, waar we in werkelijkheid vaak een slachtoffer zijn. Onderzocht is dat 80% van de Nederlanders denkt over een bovengemiddelde intelligentie te beschikken, dat zegt al genoeg over onze zelfoverschatting. Freud zei: ‘We zijn beter dan we weten, maar slechter dan we denken’.

5% trekt de kar, 90% zit er bovenop en 5% houdt de kar tegen. De 5% die de kar trekt dat zijn de initiatiefnemers, de ‘achievers’, die de dingen voor elkaar krijgen, de mensen die hun leven op orde hebben, de rest bestaat uit slachtoffers die denken dat ze dat niet zijn. Een Amerikaanse deskundige zei: ‘We are victims of victims of victims’ ofwel we zijn slachtoffers van slachtoffers van slachtoffers en willen daar niet aan, willen dat niet zien, wat dat is te pijnlijk en dan kiezen we liever voor de illusie, ofwel maya zoals de hindoes dat noemen en beschouwen dat als onze werkelijkheid.

De meeste mensen geven geen respons vanuit hun wezen en hart maar schieten in een reactie op de ander en laten hun gedrag dus bepalen door de ander en dan ben je slachtoffer zonder dat te beseffen.

Zodra je je bewust wordt van je slachtofferrol kun je dat patroon doorbreken en er boven gaan hangen en vogelperspectief, helicopterview gaan ontwikkelen en naar je eigen gedrag gaan kijken en ervan loskomen.

Bewustwording is de sleutel samen met zelfkennis, zelfinzicht en zelfbesef.

Bron: Booklet ‘Dramadriehoek’ – Henny Bos, verschijnt begin 2013

Van aanklager/vervolger naar agressor

/in , /door

Als ik het kernkwadrant moet maken voor de aanklager/vervolger ziet dat het er alsvolgt uit:

Het kunnen ontdekken van fouten en kritiek leveren kunnen kwaliteiten zijn maar als je dat gaat overdrijven dan wordt het agressie en kan het tot misbruik leiden, de uitdaging is dan om liefdevol te worden en de ander te aanvaarden, als je dat weer overdrijft wordt je de people pleaser die alles goed vindt en dat is dan de allergie van de aanklager/vervolger daar kan hij niet tegen.

Codependent gedrag waar niks aan wordt gedaan verergert zich, waardoor de aanklager snel een agressor kan worden. De aanklager vindt zichzelf oké en de ander niet dus hij mag die ander straffen en een lesje leren, criminelen denken ook vaak in termen van ik ben oké de ander is niet oké en mag ik dus wel mishandelen of doden.

De agressor schendt de grenzen van de ander en heeft geen respect voor de waarden en normen van de ander en dringt z’n eigen waarden aan de ander op.

De agressor kan z’n woede niet op een constructieve manier uiten en reageert z’n woede af op de ander vaak met fysiek geweld dat hij rechtvaardigt.

De agressor geeft de ander altijd de schuld, als hij een vrouw verkracht dan was dat haar schuld omdat ze het uitlokte, ze vroeg erom zegt hij dan en haalt z’n gelijk en rechtvaardigt z’n gedrag.

De agressor heeft geen zelfreflectie en projecteert zijn schaduwkanten op de ander die hij daarvoor straft. Rumi zei: ‘Hij die zijn eigen gebreken niet erkent is zijn eigen vijand’ en dat is de agressor, die zijn vijandschap botviert op z’n slachtoffers.

Ik ben ook wel eens een aanklager/vervolger, vooral als ik het spel ‘Nu-heb-ik-je-ellending’ weer eens speel. Ik besef echter nu dat ik dan in een dramadriehoekrol zit en stap er dan snel weer uit om het niet tot fysiek geweld of misbruik te laten komen. Ik mag aan geweldloze communicatie denken en m’n woede zien als een signaal van onvervulde behoeften en mijn behoeften onder de aandacht brengen, al weet ik ook dat woede soms noodzakelijk is om je grenzen ferm aan te geven en niet te laten schenden.

Bij een vriend ontmoette ik een man die ik Klaas zal noemen, hij wees m’n vriend op zijn fouten en toonde zich een aanklager/vervolger. Hij noemde zichzelf paranormaal en dacht dat hij een meester was die de anderen moest vertellen wat ze moesten denken, voelen en doen. Ik wees Klaas erop dat hij van mijn vriend veel kon leren over fijngevoeligheid, want dat miste ik bij deze lompe nogal onbehouwen man, Hij haalde minachtend z’n neus op voor m’n suggestie, hij wat leren van zijn slachtoffer was ondenkbaar voor hem. Klaas werd ook de agressor, van mijn vriend hoorde ik dat hij was opgepakt wegens aanranding van jonge meisjes tijden zijn sessies met die meisjes, hij zit nu een gevangenisstraf uit die hij wellicht zelf volkomen onterecht vindt.

We kennen allemaal wel de voetbalhooligans die de tegenpartij aanklagen en vervolgens doorschieten naar agressie en elkaar te lijf gaan met kettingen en honkbalknuppels om hun woede af te reageren, het is dus angst waar deze mensen zich door laten laten leiden en volkomen onbewustheid en domheid. De Roos van Leary geeft al duidelijk aan dat tegen, tegenstand oproept en dat samen samenwerking uitlokt, je veroorzaakt vele reacties zelf.

De agressor is zich niet bewust van z’n agressie, woede en angst en daarom zijn die aspecten de baas over hem. Je bent alleen de baas over de dingen die je kent en waar je je bewust van bent, besef van hebt. Je kunt geen meesterschap krijgen over dingen die je ontkent en niet kent…..