Regrediëren

Regrediëren betekent dat we terugkeren naar een vroegere ontwikkelingsfase uit ons leven en dat doen de spelers in de dramadriehoek voortdurend.

Ze worden weer het veeleisende kind(aanklager) of de geïnternaliseerde terechtwijzende ouder(aanklager) of de geïnternaliseerde zorgende ouder(redder/helper) of het misbruikte of verontachtzame kind(slachtoffer).

Jeru Kaball schreef in zijn Clarity Process al over het feit dat we allemaal in essentie nog zijn als het 5 jarige kind en dat onze essentie zich niet verder heeft ontwikkeld en daar zit veel in. We ontwikkelen vaak alleen maar onze persoonlijkheid zonder veel aandacht aan onze essentie te besteden. Gurdjieff wees er ook al op dat we te weinig aan onze essentie werken en met hem vele wijzen

We luisteren niet naar de wijzen en denken het zelf beter te weten. Bruno Groening zei: ‘Hij die de raad van de wijzen in de wind slaat is niet meer te helpen’. Zo iemand blijft hangen of schiet terug in een vroegere ontwikkelingsfasen en regredieert dus.

Als we beledigd worden of onheus bejegend triggert dat vaak onze oude pijn uit het verleden en reageren we op basis van die oude pijn in plaats een respons te geven vanuit ons volwassen zelf.

In de reactie op de ander is er vaak sprake van overdracht en verplaatsing. We behandelen dan de onschuldige ander alsof hij het is die ons wat aangedaan heeft, terwijl het in net verleden door een ander gebeurde dat is weer regrediëren.  Het komt vrij veel voor en de meesten van ons kennen niet eens het woord het komt zelfs niet eens voor in mijn dikke Van Dale!.

We mogen ons innerlijke kind koesteren, maar hoeven niet kinderachtig te worden en als een kind te reageren nu we volwassen zijn. Als we volwassen reageren stappen we daarmee automatisch uit de dramadriehoek, want daar doet de volwassene niet aan mee.

Amerikanen hebben het over re-enactment ofwel het opnieuw uitspelen van oude onverwerkte jeugdtrauma’s die we verdrongen hebben. Dat gebeurt net zo lang totdat we inzien wat er aan de hand is. Freud had het over de herhalingsdwang en de Fransen zeggen: ‘L’histoire se repète’.

Tijdens regressietherapie keren we bewust terug naar onze jeugd om je alsnog bewust te worden van je jeugdtrauma’s en ze nu te verwerken en transformeren.

Als we niks doen lopen we weg van de oude pijn uit onze jeugd en verdringen we dat naar het onderbewuste dat 9x sterker is dan het bewuste en dus ons gedrag vaak bepaalt met alle nare gevolgen van dien.

Verwerk en transformeer dus je jeugdtrauma’s in plaats van ze in de dramadriehoek uit te spelen, schakel eventueel een counselor, coach of therapeut in, maar doe wat kan ik aanbevelen.

Bron: Boek ‘De Dramadriehoek’ – Henny Bos (verschijnt medio 2013)

Macht en manipulatie

In de dramadriehoek spelen macht en manipulatie een grote rol. Nietzsche had het al over ‘Der Wille zur Macht’ dat het ego kenmerkt. Het ego dat de hoofdrol wil spelen en speelt in de dramadriehoek. Het ego manipuleert om zijn zin door te drijven en gelijk te willen hebben. Machiavelli zei: ‘Het doel heiligt de middelen’ en dat credo wordt gehanteerd in de driehoek.

George Simon Jr. -Ph.D. schreef het mooie boek ‘In sheep’s clothing – understanding en dealing with manipulative people’ George scoort punten als hij zegt dat de wolven zich hullen in schaapskleren en zich onschuldig voordoen. Ze zijn vaak welbespraakt, charmant en kunnen met vleiende woorden je precies daar krijgen waar ze je hebben willen. Ze kunnen je zonder dat je dat in de gaten hebt naar beneden halen en dwarsbomen. Als je dat niet weet kan je dat kwetsen en beschadigen. Alles waarvan je niet bewust bent kan je kwetsen en daar kun je de slaaf en het slachtoffer van worden.

De aanklager manipuleert door zijn gedrag en woorden om zelf de macht te hebben. De redder voelt zich diep van binnen niks waard en wil graag de macht over het slachtoffer om zich toch nog wat waard te voelen. Het slachtoffer manipuleert door zielig te doen, te huilen en zijn hulpeloosheid waarmee hij de redder opzadelt met schuldgevoelens om toch maar te helpen. Hij zorgt ervoor dat de redder zich schuldig voelt als hij het slachtoffer niet helpt en zo grijpt het slachtoffer naar de macht.

Als het even kan zorgt het slachtoffer er ook nog voor dat de redder zich een slecht mens gaat voelen als hij het slachtoffer niet helpt met zijn ellende, die hij zelf steeds veroorzaakt en die hij een ander laat opruimen. Goethe zei: ‘Het ergste dat een mens kan overkomen is dat hij zich slecht over zichzelf gaat voelen’

Als de redder merkt dat de aanklager het slachtoffer op zijn nummer zet zal de redder de aanklager aanklagen en zo zelf ook een aanklager worden en als dat niet helpt vervolgens een slachtoffer. En zo gaat de cirkel eindeloos door.

Alleen hij die zich machteloos voelt wil de macht, we willen vaak dat wat we niet hebben in plaats van blij te zijn en dankbaar met/voor wat we hebben.

In de dramadriehoek gaat het over macht over de ander in plaats van de macht tot iets en over jezelf.

We spelen in de dramadriehoek spelletjes met elkaar. De aanklager speelt graag het spel ‘Nu-Heb-Ik-Je-Ellendeling’, de redder het spel ‘Kijk-Eens-Hoe-Goed.Ik-Ben’ en het slachtoffer het spel ‘Arme-Ik’ en ‘Kijk-Eens-Wat-Je-Mij-Hebt-Laten-Doen’., dit zijn enkele van de vele spelletjes die we spelen.

Eric Berne schreef het boek ‘Games people play’ slecht vertaald in het Nederlands met ‘Mens erger je niet’, het is een aan te bevelen boek om je bewust te worden van de spelletjes die je speelt en je daarvan los te maken en echt en authentiek te worden.

Bron: Boek ‘De Dramadriehoek’ – Henny Bos (verschijnt medio 2013)