Donker en licht

Ik kende een man die ik Karel zal noemen. Karel leefde in donkerland en dat fascineerde me. Hij had een negatief werdeldbeeld en besefte niet dat z’n beeld van de wereld een spiegel was van hoe het met hemzelf was. Ik sprak een keer met hem en toen zei hij tegen me: ‘Je spreekt mooie en liefdevolle woorden maar het is teveel licht voor me het verblindt me’

Jung zei: ‘We worden niet verlicht door ons lichtgestalten voor te stellen maar door ons bewust te worden van onze duisteren kanten’…En dat is iets waar de meesten van ons niet aanwillen en voor terugschrikken, ze vechten tegen het duister en beseffen niet dat het daardoor sterker wordt. Vechten tegen het donker werkt contraproductief en helpt dus niet, je moet het licht aan doen van je bewustzijn.

Een man zong net op de radio: ‘Het is nog nooit zo donker geweest of het wordt wel weer licht’, ook opvallend is dat ik van Siem die me elke dag een tekst stuurt vandaag de tekst kreeg: ‘Om Mij te ontmoeten moet je door het donker..’

Gevangenen die tientallen jaren in het donker opgesloten zaten werden bevrijd en werden, net als Karel, door het licht verblind en wilden terug naar hun gevangenis, ze waren er aan gewend geraakt en dat geldt voor velen van ons, we zijn zo gewend geraakt aan het donker dat we bang zijn geworden van het licht.

Elk licht brengt z’n eigen donkere schaduw. Een man wilde z’n schaduw ontvluchten en liep steeds sneller, maar de schaduw hield hem gemakkelijk bij, hij rende nog harder en harder tot hij dood neerviel. Als hij ervoor had gekozen om in de schaduw te gaan staan was z’n probleem opgelost geweest

Een etmaal bestaat uit een dag en een nacht uit licht en donker het is niet of/of maar en/en dat is de realiteit. Iemand kan nog zo’n lichtend voorbeeld zijn of hij heeft ook een duistere kant en iemand kan nog zo slecht zijn of hij heeft wel een lichte, positieve kant. Inayat Khan wees daar ook om om in het goede en slechte te kunnen zien en in het slechte het goede. In het yin/yang symbool wordt dat duidelijk afgebeeld.

We kunnen  het licht pas waarderen als het donker is geworden. Als iemand blind wordt verlangt hij weer naar het licht in z’n ogen en heeft hij spijt dat hij dat niet eerder heeft gewaardeerd en er dankbaar voor is geweest.

Het donker is alleen maar de afwezigheid van het licht. Je kunt alleen het licht aandoen en uitdoen en velen vergeten dat in hun leven te doen, net als Karel leven ze dan in donkerland en klagen er wat af dat dat zo is in plaats van zelf de verantwoordelijkheid voor hun leven en licht op zich te nemen.

Een man moest in het donker een afstand van 5 kilometer afleggen naar een dorp. Hij zag niets en vroeg een wijze om hulp., De wijze gaf hem een lamp die twee meter voor de man uitscheen. ‘Maar twee meter’ zei de man ‘Ik moet 5 kilometer lopen, dat is toch veel te weinig licht’. De wijze zei: ‘het licht zal steeds twee meter voor je uit zijn en met je meegaan en dat is genoeg’. Je hebt maar heel weinig licht nodig om door het duister te kunnen gaan. Donker en duister is het onbewuste en onwetende dat vele malen groter is dan het bewuste. Je hebt echt maar een beetje bewustzijn nodig om door het onbewuste te kunnen reizen net als de man met de lamp.

De dag begint altijd met het donker van de nacht, eerst gaat de dag door het donkere heen en dan wordt het licht. Dat geldt ook voor de menselijke ontwikkeling, ook dan moet je eerst je donkere kanten erkennen en helen voor het licht kan doorbreken. Je leert de dingen meestal kennen door hun tegendeel. Dus als je het licht wilt kennen moet je eerst het donker kennen. Zogenaamde lichtwerkers vergeten het nut van het donker en lopen dus op één been. Het is niet licht of donker maar licht en donker.

Hier volgen nog wat quotes over donker en licht

Als het donker wordt doe je vaak het licht pas aan  – Henny Bos

Jung zei: ‘We worden niet verlicht door ons lichtgestalten voor te stellen, maar door ons bewust te worden van onze duistere kanten’

M’n toetsenbord is nu verlicht, nu ik nog..Henny Bos

Tegen het donker vechten helpt niet, je moet alleen het licht aandoen…Henny Bos

‘Ik snapte pas wat licht was, toen het door jou werd uitgedaan’ zingt Karin Boemen

Zij die de duisternis niet bemerken zullen het licht nooit zoeken. – H.Th. Buckle

De waarheid verblindt, evenals het licht. De leugen daarentegen is een fraaie avondschemer die elk voorwerp goed doet uitkomen. – Albert Camus

Waar veel licht is valt ook diepe schaduw. – Johann Wolfgang von Goethe

Er is geen verandering van duisternis naar licht, van stilstand naar beweging, zonder emotie. – Carl Gustav Jung

Duister is zwart en licht is full colour – Henny Bos

Het licht wijkt nooit voor het donker, maar het donker wijkt altijd voor het licht – Comenius

 

Ik ben een gever, geen nemer

Als tijdens onze opvoeding niet aan onze behoefte aan liefde, erkenning, waardering, aandacht, warmte, koestering, respect, etc. wordt tegemoet gekomen trekken we vaak de conclusie dat we die niet waard zijn…

Het komt niet in ons op om te stellen dat onze ouders in gebreke blijven en onvermogend zijn om onze behoeften te vervullen. We gaan dus extra ons best doen om, door veel te geven, alsnog onze behoeften vervuld te krijgen en als dat niet lukt trekken we de conclusie dat we onze behoeften maar moeten vergeten en dan richten we ons op de behoeften van de ander die dan belangrijker voor ons worden dan onze eigen behoeften, typisch codependent.

Ingeborg Bosch van PRI(Past Reality Integration) stelt dat ‘Ontkenning van behoeften’ een afweer is van oude pijn, die niet geheeld is. Ze stelt ook dat het de moeilijkst te helen afweer is omdat we stellen dat het met ons heel goed gaat als redder/helper van anderen en dat de anderen het veel erger hebben dan wij en onze hulp dus hard nodig hebben, we voelen ons dan machtig dat we de hulpbiedende partij zijn. We cijferen onszelf weg en daar heb je de codependentie. Je eigenwaarde is dan afhankelijk van hoeveel je geeft aan anderen, pas dan ga je je goed voelen en ‘lekker in je vel’. Je wordt meestal aangetrokken tot mensen met problemen, die je kunt helpen en dan pas voel je je in je kracht staan, als je iets kunt doen. Je bent een redder en helper die denkt de ander te kunnen veranderen door wat we voor ‘m doen. Je bent daarmee een doener geworden(soms zelfs een echte work-a-holic) en vergeet wat Amerikanen zeggen: ’We are human beings, not human doings’.

Een belangrijke les die we mogen leren is dat we het ook waard zijn om te ontvangen, maar daarvoor moeten we eerst de liefde, aandacht, waardering, etc aan onszelf geven. Zolang we dat niet doen en liefdeloos zijn naar onszelf zullen we in onze relatie daarin gespiegeld worden en niet echt liefgehad worden maar gebruikt worden. Veel mensen gebruiken mensen en hebben dingen lief in plaats van mensen lief te hebben  en dingen te gebruiken.

Probeer het niet van buiten te halen zoals de codependent probeert te doen, het is de weg naar binnen en dan kun je de ander liefhebben als jezelf…

Daar was ik al bang voor…

Als je denkt in termen van ‘daar was ik al bang voor’ duw je je geluk weg, want angst trekt meestal het gevreesde aan. Toen ik me afmeldde voor een lezing van een vriend zei hij niet: ‘Wat jammer, ik had echt op je gerekend en was blij dat je zou komen’ maar ‘Daar was ik al bang voor..’ Hij verwachtte het van me en ik heb daar zonder dat te weten op ingespeeld en aan zijn verwachtingen voldaan.

De verlegen jongen die bang is voor afwijzing, zal dat laten doorschemeren als hij een meisje mee uit vraagt. Dat meisje zal de angst, twijfel en onzekerheid voelen en hem afwijzen en dan zegt hij: ‘Daar was ik al bang voor..’

De angst is de grote tegenhanger van liefde, als je liefhebt dan ben je niet bang om afgewezen te worden en zul je vaker aanvaard worden en een ja krijgen op je vraag of verzoek.

Toen ik nog getrouwd was was m’n vrouw heel bang dat ze kostbaar serviesgoed zou breken en dus brak ze heel veel. We kregen een keer oud en lelijk serviesgoed van m’n ouders en het kon ons niet schelen of dat stuk zou gaan en we gooiden ermee tijdens het afwassen en er ging niks stuk….

Als je bang bent dat je ziek wordt, neemt je weerstand af en is er een grotere kans op ziekte en dat je vrees bewaarheid wordt.

Als je ergens bang voor bent word je heel onzeker en ga je twijfelen. Ik zeg altijd: ‘Bij twijfel niet inhalen’. Regilio Tuur zei: ‘1% twijfel is 100% mislukking’. Als je twijfelt en onzeker bent zal de ander dat voelen. Hij zal in de gaten hebben dat je om in jezelf te kunnen geloven zijn bevestiging nodig hebt en je daarom al minder respecteren en als afhankelijke zien en niet als gelijkwaardig en daar was je al bang voor.

De kerk zegt: ‘Vrees de Heer uw God’. Ik zeg: ‘Heb God lief zoals Hij jou liefheeft’

Wees niet bang voor de mening van de ander over jou, wat de ander van je zegt, zegt meer over hem dan over jou.

Ik kreeg ooit een sollicitant die in 5 jaar tijd wel meer dan 10 banen had gehad, ik maakte daar een opmerking over en hij zei meteen: ‘Daar was ik al bang voor, daarom word ik steeds afgewezen’ en zo wees hij zichzelf af en zag m’n vraag niet als een verzoek om meer informatie.

Gedachten hebben de neiging zich te materialiseren. Angstige gedachten dus ook..

pdf interview Paravisie

Ik kwam op het idee om een pdf aan te vragen van een artikel in Paravisie. Het betreft een interview door Yvonne Polman met mij over codependentie. Van dit interview is ook een CD verschenen, dat met toestemming van Yvonne wordt verspreid. De opname duurt ruim 1 uur en geeft nog heel wat meer informatie dan in het artikel staat. Yvonne stelde goede vragen en wist veel nuttige informatie uit me te halen. De CD vraagt een investering van 10 euro incl.verzendkosten

Hier het pdf bestand: paravisie artikel 2010

Uit je comfortzone komen

De grootste vijand van je menselijke potentieel is je comfortzone…

Levenskunst en geluk bereik je alleen als je bereid bent uit je comfortzone te stappen, waar je aan verknocht bent omdat het zo vertrouwd is, je houdt er vaak aan vast ook al is het niet zo geweldig. Je denkt dan: ‘Ik weet wat ik nu heb en niet wat ik krijg..’. Je bent dus bang voor het onbekende, waar alleen het bekende je bang zou kunnen maken. Angst is bovendien een slechte raadgever.

Ik heb een brochure uitgegeven die heet: ‘Hoe gaat het?’, met een kwalitatief onderzoek naar wat mensen antwoorden op de vraag hoe het met ze gaat. In eerste instantie zeggen de meeste mensen ‘goed’, als je dan doorvraagt komen er antwoorden als: ‘Ik mag niet klagen’(geen feest dus), ‘Het gaat wel’(ook niet erg geweldig) en ‘Niks bijzonders’(alsof het leven niet bijzonder is!). Ze zitten in de comfortzone van niet heel goed en niet heel slecht.

Vaak moet het eerst heel slecht gaan in de vorm van een ziekte of crisis om mensen tot inkeer te laten komen, zoals bij mij gebeurde..

Er is een verhaal van een vrouw, waarmee het niet zo goed ging ze ging voor raad naar een wijze en die zei haar:’Laat het slechte in je los en vervang dat voor het goede’. De vrouw deed dat en kwam na een tijdje terug bij de wijze om hem te bedanken, tot haar verbazing zei de wijze toen: ‘Laat nu ook het goede los en vervang dat voor het geweldige’. Ook dat deed ze en het ging na een tijdje geweldig met haar en ze ging weer naar de wijze om hem te bedanken. Tot haar verbijstering zei de wijze nu:’Laat ook het geweldige los en vervang dat voor het magistrale, goddelijke’. In de Bijbel staat niet voor niets: ‘Weet ge niet dat ge goden zijt?’, nee dus, anders waren we allemaal levenskunstenaars en gelukkig.

We blijven vaak hangen bij redelijk tot wel goed. Op een cursus die ik volgde werd de deelnemers gevraagd een schoolcijfer voor hun levenskwaliteit te geven de meesten kwamen niet verder dan een zesje een enkeling kwam met een 7 en ze dachten dat er niet meer in zat. We gebruiken maar 5% van ons potentieel, dus er zit nog veel meer in. Wayne Dyer zei heel mooi: ‘Sterf niet met je muziek nog in je….’.

 

Bron: Boek ‘Levenskunst & geluk’ – Henny Bos (verschijnt eind 2012)