Gevoelens

/in /door

Wat me opvalt is dat veel mensen moeite hebben om hun gevoelens te benoemen te voelen en te uiten. Ik had dat zelf ook tot 1992, het jaar van m’n crisis. Tot die tijd had ik de neiging om altijd te zeggen dat het goed ging, prima zei ik dan. M’n medepatiënten zeiden:’Nou Henny je zit hier niet voor je zweetvoeten dus vertel maar wat er aan de hand is hoe je je nu voelt’ Ik had daar heel veel moeite mee, want ik had thuis vroeger geleerd dat je de vuile was niet buiten hangt en nu werd me gevraagd ermee voor de dag te komen. Aarzelend begon ik en door het begrip en de bemoediging van m’n medepatiënten ging het me steeds beter af. Ik voelde vooral angst en teleurstelling en mislukking. Gaandeweg leerde ik m’n gevoelens te erkennen en voelen en uiten. Afzien van expressie leidt tot depressie, en dat had ik van nabij meegemaakt.

Ik vroeg een vriend wat hij nu voelde. Hij antwoordde: ‘Goed’ Ik zei:’Goed is geen gevoel maar een kwalificatie, wat voel je?’. Toen zei hij ontwijkend:’Ik voel me senang’. Ik zei:’Ook dat is geen gevoel’ Hij schakelde toen snel over naar een ander onderwerp en ik heb dat maar zo gelaten hij was nog niet aan z’n gevoelens toe.

Tijdens een cursus NLP leerde ik dat het goed is om te schakelen tussen denken, voelen en doen. Als iemand in z’n denken zit vragen wat hij voelt en doet en als iemand een doener is vragen wat hij denkt en voelt…etc..

Gevoelens worden in de westerse wereld niet zo serieus genomen, Sinds Descartes’ ‘Ik denk dus ik ben’ zijn we met z’n allen in het denken gaan zitten, op school leren we dat, het wordt er met de paplepel ingegoten en we blijven het doen, maar geluk is een gevoel, dus moet je meer aandacht besteden aan je gevoelens, zowel de positieve als de negatieve, zie ze als boodschappers waar we veel van kunnen leren om tot echt leven en bewustzijn te komen.

Een ervaring in Amsterdam

/in /door

Amsterdam-centrum

Ik was jaren geleden aan het lunchen in een lunchroom in het centrum van Amsterdam, de lunchroom werd geleid door een echtpaar, ik vroeg de vrouw waar de oudemanhuispoort was omdat ze daar tweedehands boeken verkopen, ze zei met walging in haar stem:’U bent al net zo als m’n man met al die boeken, het zijn allemaal stofnesten, niks dan ellende’. Ik zei:’Wees blij dat uw man z’n geld uitgeeft aan boeken en niet aan de drank en de hoeren’

Toen ik de zaak verliet kwam de man naar me toe pakte me bij m’n arm knikte met z’n hoofd en zei dankbaar:’Bedankt voor uw steun meneer!’

Bodhisattva

/in , /door

De bodhisattva Avalokitesvara, heer van liefde en mededogen

Een bodhisattva is een echt mens met een zekere realisatie, die z’n verlichting en boeddhaschap uitstelt om eerst anderen te kunnen ondersteunen en helpen op hun weg naar bevrijding en ontwaking. De geloften van de bodhisattva zijn voor mij richtlijnen voor m’n leven, ik probeer ze zo veel mogelijk na te leven, het zijn de volgende geloften:

-1-hoeveel mensen er ook zijn, ik neem mij voor hen te helpen en ondersteunen

-2-hoeveel dwalingen er in me mogen zijn, ik neem mij voor die uit te doven

-3-hoe ver de waarheid ook verwijderd mag zijn van me, ik neem me voor die te realiseren en te leven

-4-hoe ver het boeddhaschap ook verwijderd moge zijn, ik neem mij voor dat te realiseren

bodhisattva klankschaal

Ik heb een klankschaal die ik bodhisattva heb genoemd, het is een van de mooiste, die hier te zien is en te horen:bodhisattvaschaal

Hij heeft als hoofdtoon de B en dat staat voor het kruinchakra ofwel de verbinding met het Hogere Zelf, met de kosmos, met God. Ik voel me verwant met het leven van de bodhisattva, een van de bekendste bodhisattva’s is Avalokitesvara, de heer van liefde en mededogen, hij is een voorbeeld voor me. De grote schaal(zie en hoor bij grote schaal, bericht van 15-12-2011) heb ik naar Avalokitesvara genoemd.

M’n vriend Charles, die in 2006 is overgegaan naar de geestelijke wereld is ook een bodhisattva, ik zag dat als een van de weinigen(it takes one to know one!).

De afgebeelde Imari olielamp is naar hem genoemd ik brand die lamp als ik me openstel voor de inspiratie van Charles, hij wenste me elke dag veel inspiratie en ik voel het nu nog, de verbinding is er nog steeds. Hij zei dan met z’n bronzen stemgeluid:’Jonge vriend ik wens je veel inspiratie’.

Kamparipa klankschaal

De bodhisattva Kamparipa besloot om zich van de wereld terug te trekken. Ik heb een klankschaal(zie afbeelding en hoor het geluidsfragment: Kamparipa schaal) die ik Kamparipa heb genoemd, het is wat ik de gouden schaal noem, zo glanst hij. Ik heb me net als Kamparipa enkele jaren van de wereld teruggetrokken om me met contemplatie, meditatie en introspectie bezig te houden. Een vriend zei me na jaren van alleen zijn:’Henny het is nu tijd om uit te reiken naar de mensen’, ik voelde dat daar veel in zat. Ik was een dag later bij Elly toen haar zus Roos op bezoek kwam, Roos gunde me geen blik waardig en zei me niks en richtte het woord tot Elly met ‘r ellendeverhaal, ik besloot om een boek te gaan lezen en las:’De tijd van voorbereiding is voorbij, het is nu tijd om uit te reiken’. Ik dankte God voor deze synchroniciteit en duidelijke boodschap en ben gaan uitreiken en doe dat nu ook weer en ben benieuwd naar jouw verhaal.

Jehova’s

/in /door

Ik kreeg jehova’s aan de deur die mij wilden bekeren en overhalen tot hun geloof, ik was ze echter voor en zei:’Jullie zijn net een bloem’. Ze begonnen te stralen en zagen het als een mooi compliment en eerbetoon. Ik zei toen:’Maar ik ben een eclecticus, weten jullie wat dat is?’. Dat wisten ze niet. Ik zei toen:’Een eclecticus is iemand die die overal z’n bloemen vandaan plukt uit het hindoeïsme, Jaïnisme, boeddhisme, christendom, jodendom, taoïsme, shintoïsme, etc,etc. tot hij een prachtig boeket met bloemen heeft en willen jullie nu dat ik mijn schitterende boeket inlever tegen die ene bloem van jullie?!’

Nu waren ze in moeilijkheden en verlegenheid gebracht, daar hadden ze geen Bijbeltekst voor bij de hand en ze dropen af, ze wisten ook geen goede reden waarom je je zou beperken tot slechts één bloem als je alle bloemen van de wereld kunt hebben, ik heb ze daarna nooit meer gezien. Ik kon er na afloop wel om lachen en deel het hier graag met je…

Ch’od ritueel

/in /door

Je ziet me hier met de Ch’od-drum en de bel

De Ch’od(spreek uit sjut) drum is Nepalees evenals de bel die ik gekocht heb van een ontwikkelingswerker die in Nepal werkt en deze bel daar voor mij heeft gekocht.

Het ritueel met de ch’od-drum en bel wordt uitgevoerd om de demonen en goden te verdrijven en naar een staat van ‘no-mind’ te komen, waar Osho ook zo mooi over heeft gesproken. Het maakt een hels kabaal waarvoor je inderdaad op de loop gaat

Het ritueel moet leiden tot een volledige disidentificatie, neti neti zoals de Hindoes zeggen, niet dit en niet dat, niets worden is alles worden. Als iets niets wordt is niets iets is het gezegde ik zou willen zeggen is niets alles…

Geen streven naar geen afkeer van, maar compassievol Zijn.

M’n vriend Peter Jan zei ooit tegen me :’Ik ben niets’, ik kon het toen niet laten om te zeggen:’Ik ben alles’ Hij lachtte toen en zei:’Dat is precies hetzelfde’, we lachtten

Veel luisterplezier en huiverplezier met deze geluidsopname: ch’od drum + bel