Ik heb laatst een heerlijke hors d’oeuvre gemaakt met ijsbergsla, snoeptomaatjes, kaasblokjes, garnalen in cocktailsaus, paling, haring met uitjes, champignonpaté, kartoffelsalat, kipbalisticks en stokbrood met kruidenboter, zeer aan te bevelen, het was heerlijk. Ik at het samen met mijn goede vriend Arthur voor wie ik ook zo’n bord had klaargemaakt
Deze illusie geeft ons ego ons, ons valse en onechte zelf dat de status quo wil handhaven en geen veranderingen wil, omdat het de controle over je wil houden en je het valse idee geeft dat je zelf de controle hebt
Deze illusie kan je inderdaad duur komen te staan, want deze illusie zorgt ervoor dat je groei en ontwikkeling stagneert en je steeds verder achter gaat lopen omdat het leven dynamisch is en zich wel verder ontwikkelt
Ingeborg Bosch schreef het prachtige boek ‘Illusies’ en legt uit dat we sluwe afweermechanismen bedenken om onze oude, onverwerkte pijn maar niet te hoeven voelen. Amerikanen zeggen: ‘No pain, no gain!’. Ingeborg Bosch schrijft over de afweer ‘Valse macht’ als een illusie van controle, die moet voorkomen dat we onze oude pijn voelen en verwerken en ons dus op dood spoor zet….
De Hindoes hebben het over maya, de illusoire wereld waarin de meesten van ons leven en geen meesterschap bereiken, geen zelfcontrole. Vernon Howard zei: ‘Er is een nieuw fascinerend leven maar het oude leven toont nog niet eens de interesse om het zelfs maar te onderzoeken’, en dat komt door de illusie dat we de controle al hebben en al bewust zijn.
Als we niet beter worden dan we waren en dus niet groeien en ontwikkelen zijn we zombies, levende doden, een quote zegt het ook mooi:
Bron: Boek: ‘Controleren & gecontroleerd worden’ – Henny Bos (medio 2015 verschijnt het bij uitgeverij Boekenbent)
Shakespeare zei: ‘Ik speel in mijn leven vele rollen, maar geen enkele raakt de kern’. Het is zelfs zo dat we door het spelen van rollen verder van onze kern en essentie afraken en ervan vervreemden en ons ware Zelf niet meer kennen.
Een rol die bij velen van ons favoriet is is de rol van het ‘Geïdealiseerde zelf’, dat is een mooi opgepoetst ik dat alleen maar goed en prima is, het lijkt te helpen maar door te kiezen voor het geïdealiseerde zelf raken we nog verder verwijderd van ons reële zelf en kunnen dat dan nog minder uitstaan, waardoor we ons ware zelf afwijzen…Shakespeare wees er al op dat we toneelspelers zijn op het toneel van het leven.
John Bradshaw zei: ‘Als we onze rollen spelen raakt ons authentieke zelf meer en meer onbewust, door de jaren heen raken we verslaafd aan onze rollen’. En dan controleren onze rollen ons doen en laten en kunnen we niet tegen kritiek want dat is een bedreiging voor ons geïdealiseerde zelfbeeld, dus van ons valse, onechte ik dat koste wat kost in stand moet worden gehouden. We horen dan liever leugens die ons bevestigen dan de waarheid die ons zelfbeeld verstoort.
Onder onze superrollen zit vaak een angstig, schuldbeladen en eenzaam kind dat we geen aandacht geven en zelfs ontkennen, waarmee we een belangrijk en essentieel deel van onszelf afwijzen wat een daad van geweld naar onszelf is.
Je rollen kunnen ook gezien worden als subpersonen, die onderling met elkaar overhoop liggen en vechten om de controle over je te hebben. Een rol spelen is niet erg, zolang je beseft dat het maar een rol is en je je er niet mee identificeert en het los kunt laten, dan controleer jij je rol in plaats van andersom
80% van de Nederlanders denkt over een bovengemiddelde intelligentie te beschikken. Freud zei: ‘We zijn slechter dan we denken, maar beter dan we weten!’…Ware woorden.
80% van de geestelijke hulpverleners voel zich superieur en speciaal over rollen gesproken en de controle die een vals, onecht, opgeblazen zelf kan uitoefenen..
In de Bijbel staat: ‘Maak van Mij geen beeld’, en we doen niet anders dan van elkaar een beeld maken elkaar in een rol duwen waardoor we de ander niet echt zien. Nietzsche zei: ‘Niets word je zozeer kwalijk genomen dan dat men zijn beeld ten aanzien van jou moet veranderen’. Na mijn crisis kwam ik terug op mijn werk en zei een collega: ‘Zo Henny alweer de oude?’, hij wilde mij weer zien in de oude rol, ik zei: ‘Nee ik ben de nieuwe de oude is geweest’, Hij begreep er niets van en liep schouderophalend weg.
Een vrouw klaagde over het feit dat niemand haar echt kende en niemand haar begreep, ze wist niet dat ze dat aan zichzelf te wijten had door de vele rollen die ze speelde leerden de mensen alleen haar rollen kennen en niet haar ware zelf waar ze van was vervreemd en die leegte voelde ze en verweet ze de ander….
Door het spelen van rollen vereenzaam je en kom je niet tot intimiteit, niet tot echt contact van kern tot kern, ziel tot ziel, hart tot hart, dring je niet door tot de essentie van jezelf en de ander, je laat je dan controleren door een kunstmatige persoonlikheid, een nep-persoonlijkheid, een vals/onecht zelf dat ervoor moet zorgen dat je erkend wordt en aanvaard wordt.
Veel mensen blijven in hun rollen volharden door te zeggen: ‘Ik ben nu eenmaal zo’ of ‘Ik kan er niks aan doen’ of ‘Het is zoals het is’. Daarmee zetten ze alles vast in een star, rigide patroon waar het leven dynamisch is en dus mis je dan het echte leven…
Bron: Boek ‘Controleren & gecontroleerd worden’ – Henny Bos (verschijnt medio 2015 bij uitgeverij Boekenbent)
Fase 1:
Het begint met de bewustwording dat er een Innerlijk kind in je is en dat je dat in een kelder hebt gestopt om niet meer gekwetst te worden en dat het dus aandacht en liefde tekort komt en je dus saboteert. In deze fase gaat het om je bereidheid om het Innerlijke kind te ontdekken en willen leren kennen
Fase 2:
Je kunt het kind lokken met een gerichte vraag bijvoorbeeld of het een ijsje wil, of een gebakje of chocolade en dat dan halen en als kind opsmikkelen en zo begin je contact te maken met je innerlijke kind dat in het begin wantrouwend zal zijn en afwachtend, je moet het in deze fase uit de tent lokken
Fase 3:
Schrijf een korte brief aan je innerlijke kind met je dominante hand en antwoord dan namens het innerlijke kind door te schrijven met je niet-dominante hand, dit vormt de eerste gedachtenuitwisseling, overwin eventuele angst of schroom die je ervaart, wees eerlijk naar jezelf.
Fase 4:
Dit is de voice dialogue fase waarin je de dialoog met je innerlijke kind aangaat op basis van de fasen 1 t/m 3. Je kunt het kind vragen stellen door weer te schrijven met je dominante hand, vragen kunnen zijn:
-ben je bang?
-wat zou je graag van me willen?
-wat wilde je niet zien en horen?
-hoe oud ben je?
-kan ik je vertrouwen weer winnen?
-zo ja, wat moet ik daarvoor doen?
-wat kun je voor me betekenen?
-etc.
Je antwoord dan weer als het innerlijke kind door te schrijven met je niet-dominante hand. Je kunt ook twee stoelen tegenover elkaar zetten een stoel voor de grote jij en een voor je innerlijke kind en steeds van plaats wisselen en de dialoog opnemen op een voice recorder, praat als je antwoord als het innerlijke kind ook met een kind-stem, leef je in, heb empathie.
Fase 5:
Dit is het volledig toelaten en integreren van je innerlijke kind, je erkent het en hebt het lief en bent een liefdevolle, verzorgende ouder voor je innerlijke kind, je ben er zowel een vader als moeder voor en stelt dus ook grenzen als het kind teveel eist en onredelijk is
Fase 6:
De volwassene in je laten zorgen voor vaders en moeders die liefdevol zijn en zorgzaam, waarderend, accepterend, corrigerend, inspirerend, etc. In mijn geval: Riemke, Elly, Ingeborg Bosch, Melody Beattie, John, Gerrit, Geert
De vaders en moeders moeten niet door het Innerlijke kind worden aangewezen het zal namelijk weer in dezelfde traumatische valkuil vallen van reenactment, ofwel het opnieuw in scene zetten van de oude, traumatische ervaringen
Fase 7:
De volwassene in je laten zorgen voor opa’s en oma’s en/of meesters die begripvol zijn, liefdevol, wijs en storytellers zijn. Inayat Khan is daar voor mij een voorbeeld van die zei: ‘Liefde en wijsheid gaan hand in hand: waar liefde is daar is ook wijsheid en omgekeerd’..Hij zei ook: ‘Alles begrijpen doet alles liefhebben, een ander voorbeeld voor mij is Goethe die zei: ‘Al naar gelang ik ouder word word ik milder, want alle fouten die ik om me heen zie herken ik van mezelf, verder was Charles een opa voor me die me altijd veel inspiratie wenste en jonge vriend noemde, Lao tse, Boeddha, Jezus, Osho, Avalokitesvara zijn nog wat andere opa’s en meesters, Maya Angelou is voor mij een liefdevolle en wijze oma.
Conclusie:
Door je innerlijke kind te integreren en je er volledig bewust van te worden en het lief te hebben zal het je niet langer saboteren en je zul op vleugels gaan, alles zal goed gaan tenzij je andere subpersonen veronachtzaamd en links laat liggen ook die kunnen je nog saboteren….daar kun je hetzelfde werk mee doen als met je innerlijke kind….
Bron: Boek: ‘Het Innerlijke Kind’ – Henny Bos (verschijnt medio 2016 bij uitgeverij Boekenbent)
-1-a- Allereerst is het belangrijk dat je je excuses aanbiedt voor het feit dat je je innerlijke kind zo lang hebt verwaarloosd en genegeerd, schrijf dat op met je dominante hand aan je innerlijke kind en vertel het dat je voor hem/haar zult zorgen en het lief zult hebben. Antwoordt dan namens het innerlijke kind door met je niet dominante hand te schrijven wat het kind wil zeggen..
-1-b- Zeg dat je begrip hebt voor het wantrouwen van je innerlijke kind en dat het kopschuw is en op zijn hoede, zeg dat je dat gevoel in zijn/haar geval ook zou hebben en dat het vanaf nu anders en beter wordt dat je zijn vertrouwen wilt winnen, schrijf dat met je dominante hand en ga net zolang door tot je innerlijke kind schrijft dat het je nu weer vertrouwt, en leef je steeds in in de belevingswereld van je innerlijke kind
-2- Maak duidelijk dat je innerlijke kind de schadelijke en belastende regels van zijn/haar ouders naast zich neer mag leggen en dat jij ervoor zult zorgen dat het kind daarvoor niet gestraft wordt of verlaten wordt waar het kind bang voor is, zeg dat je sterker bent dan zijn/haar ouders en voor hem/haar zult zorgen en niet in de steek zult laten..
-3- Noem op wat je allemaal hebt en dat je nu zelfstandig bent, noem je huis, je auto, bankrekening met pinpas, credit card, geld om snoep en speelgoed te kopen, dat je zelf de TV mag bedienen en een radio hebt en een computer, laptop, ipad, iphone, etc., dat je eventueel een huisdier kunt nemen, dat je de verantwoordelijkheid voor je eigen leven neemt, dat je kunt doen wat je wilt. Dit zal indruk maken op je innerlijke kind en het vertrouwen doen toenemen.
-4- Geef aan dat je verbonden bent met de Hogere Macht, je Hogere Zelf, dat je veilig bent en kunt rekenen op goddelijke zegen, hulp en steun en dat je je innerlijke kind in die zegen etc. mee laat delen
-5- Meld je innerlijke kind dat je nu als verzorgende en liefhebbende ouder met hem naar de geschiedenis wilt kijken met aanvaardende en liefhebbende ogen, dat je inziet dat alles ertoe diende om je te brengen waar je nu bent en dat je juist door de moeilijkheden veerkracht hebt ontwikkeld en dat je dus niet omziet in wrok, maar in dankbaarheid, dat je de geschiedenis niet kunt veranderen, maar wel de manier waarop je er naar kijkt…
-6- Zeg je innerlijke kind dat je tegemoet zult komen aan zijn behoeften en wensen als dat tenminste goed is voor de groei en ontwikkeling, dat je het ook leert dat niet alles mag en grenzen stelt. Als je innerlijke kind wil spelen geef je het de ruimte daarvoor en speel je. Ik speel op klankschalen, indianentrommels, de kalimba, etc. en dat vindt het kind fijn. Laatst weer eens geschilderd ook dat is iets van het innerlijke kind, luister dus naar wat het kind je vraagt en zegt
Bron: Boek: ‘Het Innerlijke kind’ – Henny Bos (verschijnt medio 2016 bij uitgeverij Boekenbent)
Anderenwaarde, over codependentie
€21,50
De dramadriehoek
€27,00
Betekenisvol leven
€24,50
Als kritiek pijn doet
€14,95