Hoe kom je van je codependentie af?

/1 Reactie/in /door

Ik zeg samen met Melody Beattie dat je door zelfkennis en bewustzijn van codependentie af kunt komen. Zelfkennis kun je op vele manieren verwerven, er zijn vele wegen die naar Rome leiden en kies dus de weg die bij je past, je voelt dat vaak wel intuïtief aan.

M’n vriend Peter de Kock schreef op 24 november 2011 het artikel ‘Hoe kom ik van van codependentie af’ op z’n blog/site www.peterdekock.nl. Hij heeft diverse aanbevelingen geschreven o.a. de 12 stappen, spiegelogie, dagboek bijhouden, speaking circles, familie opstellingen, meditatie, the work, geweldloze communicatie, etc.

Jung zei:’We worden niet verlicht door ons lichtgestalten voor te stellen maar door ons bewust te worden van het duister in ons’, een waardevol advies, als codependent zijn we vaak, zonder dat te beseffen, onze eigen ergste vijand. Freud zei:’We zijn beter dan we weten, maar slechter dan we denken’ en dat komt door het geïdealiseerde zelfbeeld dat we er meestal op nahouden omdat we ons reële zelfbeeld niet uit kunnen staan, het lijkt te helpen, maar in werkelijkheid kunnen we daardoor ons reële zelf helemaal niet meer uitstaan en keren we ons tegen onszelf.

Ik heb veel baat gehad bij o.a.: attitudinal healing gespreksgroep, psychosynthese, intuïtieve ontwikkeling, PRI(Past Reality Integration), Mindfulness, The Work van Byron Katie, Ho’oponopono, zelfstudie en meditatie

Een goede methode om achter je onbewuste schaduwzijde te komen is vast te stellen wat je ergert en irriteert in andere mensen, dat zijn de eigenschappen in jezelf die je niet wilt zien en dus projecteert op de ander, zodat je de ander de schuld kunt geven van jouw ellende. Wat Peter zegt over Paul zet meer over Peter dan over Paul.

Zelfs de ergste dingen die mensen over je zeggen bevatten een kern van waarheid namelijk…over hen!

Wat je boos maakt is vaak een trigger naar oude, onverwerkte pijn uit het verleden dat nu gezien en geheeld mag worden.

Als je nergens mee zit is dat wellicht de afweer van oude pijn die Ingeborg Bosch ‘Ontkenning van behoeften’ noemt, dan zeg je dat er met jou niks aan de hand is en dat een ander het veel erger heeft en dat je dus geen hulp nodig hebt, je geeft dan geen enkele liefdevolle aandacht aan jezelf.

Loslaten en vergeven, wat levenswerk is, is ook heel goed om de codependente controleneiging te bestrijden. Herhalingsdwang noemde Freud als oorzaak van veel ellende. In de overgave zit de grootste overwinning, Uw wil geschiede is het dan.

Verder zou ik zeggen: niet alleen aardig doen, maar aardig zijn. De codependent is vaak de people pleaser uit berekening om aardig gevonden te willen worden, het werkt heel vaak tegen je omdat je jezelf niet eens aardig vindt en daarin dus gespiegeld wordt.

Aardig zijn in plaats van alleen maar doen. Mindfulness heeft het ook over van de doe-modus naar de zijn-modus te gaan en heeft daar mooie aanbevelingen over die de moeite waard zijn.

Wees nooit bang voor waarheid en wees eerlijk naar jezelf. Waarheid zal je vrijmaken zegt de Bijbel, maar mijn ervaring is dat waarheid je ook vaak eerst woedend kan maken. Thich Nhat Hanh zegt: ‘Omarm je woede’, zie het als een signaal een boodschapper een levensles om meer over jezelf te weten te komen. Nietzsche zei: ‘Hoeveel waarheid kan een mens verdragen, aan hoeveel waagt hij zich’.

Mijn gedachten over ho’oponopono

/in /door

Jij bent je wereld

Het basisprincipe van ho’oponopono is zoals ik het begrijp: verbeter de wereld en begin bij jezelf’ Of zoals Gandhi zei:’Wees zelf de verandering die je in de wereld wilt zien’.

Een van de meest wonderbaarlijke ervaringen die met ho’oponopono te maken hebben is wel naar aanleiding van m’n crisis in 1992. Dat leverde een enorme transformatie op. Johannes Tauler zei:’De pijnen van de crisis zijn de weeën van Gods geboorte in je’. En Steven Harrison zei:’Het inzicht in de ware aard van de werkelijkheid die zich vaak aandient na een crisis, wordt over het algemeen waanzin genoemd’. Tragikomisch is dat.

Wat mij opviel is dat door mijn verandering m’n hele wereld om me heen veranderde, heel wonderbaarlijk!!. Mensen die slecht voor me waren verdwenen uit m’n leven of werden inneens goed voor me en nieuwe vrienden dienden zich aan en oude verdwenen. Alles werd nieuw en ik begreep de woorden van Jezus beter die zei: ‘Zie, ik maak alle dingen nieuw’. Om het nieuwe toe te kunnen laten moet het oude eerst verdwijnen.

Ik leerde meer dan ooit de waarheid inzien van de uitspraak dat je omgeving de spiegel van jezelf is en schreef daar zelfs een boek over, zo had me dat onderwerp geraakt, het boek heet: ‘Gespiegeld worden’ en komt in de loop van 2012 uit.

Tijdens een socratisch gesprek van het Humanistisch verbond werd de vraag gesteld:’Wat is ons antwoord op de onvrede in de samenleving’. Ik stelde toen dat die vraag voorbij ging aan de vraag:’Hoe maken we eerst een einde aan onze eigen onvrede, voor we ons met onze eigen onvrede op de wereld storten!’. Je kunt alleen geven van wat je in je hebt, kijk maar wat dat is…

Op m’n WC hangt de uitspraak: ‘Als je de onvolkomenheid in de ander ziet, denk dan eerst aan je eigen onvolkomenheid’. Ook dat is m.i. ho’oponopono

Zuiver eerst jezelf in plaats van kritiek en commentaar op de ander te leveren. ‘Cleansen’ noemen ze dat zuiveren in ho’oponopono

The work van Byton Katie is ook een mooi voorbeeld hoe je het bij jezelf houdt en niet de ander de schuld geeft maar zelf de verantwoordelijkheid voor je leven op je neemt.

Als de ander zich niet zo gedraagt zoals jij dat graag zou willen en je stoort je daaraan, dring je de ander jou wil en controle op en neem je niet zelf de verantwoordelijkheid voor je welzijn. Een schrijver zei:’Het bewustzijn van velen gaat niet verder dan dat de ander de schuld heeft’. Hoe lang geeft je de schuld aan de regering, de credietcrisis, omstandigheden en anderen en weiger je zelf het heft in eigen handen te nemen. Wayne Dyer schreeft het boek ‘Het heft in eigen handen’ een aanrader.

Ik zag ooit een rapper die op een agressieve manier tegen de agressie ageerde, hij zag veel agressie, omdat je bent wat je ziet en deed niks aan z’n eigen agressie maar projecteerde dat op de slechte wereld. M’n schoonmoeder was 50 toen ik 25 was en zei me toen:’Als je zo oud bent als ik zul je wel inzien hoe slecht de wereld is’ Ik dacht toen:’Dan doe je toch iets niet helemaal goed’ en ging op onderzoek uit. Ik stelde vast dat ze gelijk had in haar geval, ze was er zelf ellendig aan  toe en zag dus ook ellende om zich heen en nam niet zelf de verantwoordelijkheid om zichzelf te zuiveren…

Als je ergens tegen bent ben je tegen je zelf, de Roos van Leary zegt dat tegen ook tegenstand oproept. Moeder Theresa werd gevraagd om tegen de oorlog te demonstreren en dat weigerde ze, ze zei:’Als jullie een mars voor de vrede houden loop ik voorop’.

Fijnbesnaardheid

/in , /door

Fijnbesnaardheid of fijngevoeligheid is iets dat niet zo veel voorkomt, terwijl het juist meer rijkdom en kleur aan het leven schenkt. Je voelt en ervaart dan meer en beter en afgestemder.

Dankbaarheid is iets voor fijnbesnaarde mensen en we kennen vrijwel allemaal de uitspraak dat dankbaarheid een bloem is die in weinig tuinen bloeit.

Ik voel energieën van mensen en dingen en weet dan meteen of ik afstand moet nemen dan wel toenadering kan zoeken. Ik richt me niet alleen op de gevoelens die aangenaam en prettig zijn maar juist ook op de gevoelens die op een weerstand stuiten, die maken me alert en geïntereseerd, Als er weerstand is dan zit er wat voor je in en is het een levensles, anders heb je geen weerstand.

Op de pasar malam kijk ik altijd graag naar de Balinese danseressen, die zo elegant en fijnbesnaard zijn, heel aantrekkelijk vind ik dat. Indonesische mensen zijn vaak fijnbesnaard en spiritueel en dat vind ik mooi.

Oprechte interesse en aandacht tonen voor de ander, willen luisteren zonder meteen in te komen met jouw verhaal duidt m.i. ook op fijnbesnaardheid. Iedereen wil gehoord worden maar bijna niemand wil luisteren. Samen kunnen zwijgen en voelen en ervaren vraagt ook om fijnbesnaardheid. Een uitspraak is:’Ik ken hem eigenlijk niet, want ik heb nog nooit met hem gezwegen’

Als er een stilte valt op een verjaardagsfeestje zegt al gauw iemand:’Daar komt de dominee voorbij’ en begint het gebabbel weer, zo bang zijn we voor de stilte. Stilte wordt dan een spanning die gevoeld wordt en waar men zo snel mogelijk vanaf wil.

Kunstenaars zijn vaak ook fijnbesnaard, een kunstschilder ziet honderden kleuren groen, waar wij er maar een paar zien. Een musicus hoort veel meer in de muziek dan de gemiddelde mens. Fijnbesnaardheid voegt enkele dimensies toe aan je voelen en ervaren en Zijn en geeft een meer intens leven. Op details kunnen letten die vaak bepalend zijn is fijnbesnaard.

HSP’s ofwel Hoog Sensitieve Personen zijn vaak ook fijnbesnaard maar vaak ook idiosyncratisch, ofwel overgevoelig voor prikkels en indrukken en moeten zichzelf daartegen leren beschermen.

Wees een levenskunstenaar en ontwikkel je fijnbesnaardheid, het zit volgens mij in ieder mens, maar vaak is het verdrongen en verstopt, je zult dan niet meer zeggen; “is that all there is?!’

Ik heb nog wat quotes bedacht die ik hier laar volgen:

De fijnbesnaarde geest staat meer open voor indrukken en voelt en ervaart veel meer van de realiteit en leeft intenser

De fijnbesnaarde geest kan tranen van ontroering krijgen bij iets waarvoor de gemiddelde mens z’n neus ophaalt of wat de ander niet eens opmerkt.

Ik vond maar één quote over fijnbesnaardheid van een ander die ik hier laat volgen:

Met fijngevoeligheid proberen de massa te bewerken is net zo iets als huizenblokken trachten te vellen met een scheermes. –Alexander Pope – Engels dichter 1688-1744

Pearl

/in /door

Dit is een verhaal uit de 90-er jaren. Pearl was een atletische rastaman met zo’n leuk gebreid mutsje op in de rastakleuren rood, groen en geel. Hij zat meestal in de isoleer van de gesloten afdeling. Ik zat op de open afdeling en kreeg bezoek van een verpleger die namens Pearl met het verzoek kwam of ik gitaar wilde komen spelen, Pearl had gehoord dat ik een gitaar bij me had en kon spelen. Ik zei toen:’Laat Pearl me dat zelf maar vragen’. De verpleger keek geschrokken en zei:’Maar dat kan Pearl helemaal niet hij zit meestal in de isoleer’. Ik zei:’Je vraagt het hem maar’.

Na een kwartier gaat de telefoon en is Pearl aan de lijn: ‘He man ga je gitaar voor me spelen?’. Ik zei:’Onder een aantal voorwaarden: je regelt een kamer voor ons en koffie met koekjes’ ‘Okay man’ zei Pearl ‘kom over een halfuurtje maar dan het ik dat gefikst’. Ik kwam en Pearl had alles prima geregeld. Ik speelde en wij zongen ‘hit the road Jack’ en voelden vriendschap en vreugde. Ik hoorde van Pearl dat hij depressief was geworden naar aanleiding van het overlijden van een vriend van hem. Ik was voor hem een troost en een nieuwe vriend, ik denk nog met veel plezier terug aan Pearl, wat had hij een mooie stem.